Christian van Zwieten

Om de paar weken kunt u een interview met een kerklid lezen. Daarin zal hij of zij ingaan op (geloofs)vragen. Zo hopen we de samenhang binnen de gemeente te bevorderen. Deze week is het de beurt aan Christian van Zwieten, 48 jaar

Lid van de Brinkstraatkerk sinds onze verhuizing naar Bennekom op zesjarige leeftijd, dus in 1980

Ik zit in de Brinkstraatkerk omdat omdat het een fijne toegankelijke plek is waar ik mij welkom voel. De kerkdienst op zondag is daarbij eigenlijk het enige echte rustmomentje in de hectiek van alledag. De corona-periode heeft wat dat betreft geen goed gedaan, thuis via de live-stream schoot er vaak bij in. Mijn vrouw Marieke is actief bij de Kindernevendienst waardoor het directe contact is gebleven en met z’n allen zijn we sinds begin van het jaar weer vaker in de kerk.

Dit is voor mij de kern van het christelijk geloof: behandel een ander zoals je zelf ook behandeld wilt worden. De normen en waarden die mijn ouders mij met het Christelijk geloof mee hebben gegeven en waarmee ik ben opgegroeid is wat mijn vrouw en ik ook aan onze kinderen mee willen geven.

Mijn favoriete bijbeltekst is: ik heb niet direct een favoriete bijbeltekst maar mijn belijdenistekst van Psalm 23 “De Heer is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets” probeer ik mij zo goed mogelijk voor ogen te houden.

Dit is wat de kerk voor mij betekent: met alle ellende om je heen en de pijn die mensen elkaar aan kunnen doen is het voor mij een handvat om in de spiegel te kijken en na te denken over de dingen en omstandigheden om je heen. Hoe goed we het hier hebben en dat het geen vanzelfsprekendheid is. Dat blijkt wel nu door de verschrikkingen in Oekraïne. Dit geeft mij veel twijfels maar zorgt er ook voor de ogen niet te sluiten en juist wat milder naar een ander te kijken.

In mijn vrije tijd houd ik me graag bezig met korfbal bij DVO Bennekom. Sinds de verhuizing naar Bennekom al lid en fanatiek korfballer geworden. Dat werd eigenlijk met de paplepel ingegoten aangezien mijn vader in zijn jonge jaren bij Pernix in Leiden korfbalde. En tot de top van Nederland behoorde. De weg naar DVO was dan ook snel gevonden toen wij naar Bennekom verhuisden. In de jeugd heb ik op het hoogste niveau mogen spelen. Met zelfs een doelpunt in de gewonnen finale Ahoy (1991) tegen PKC. Daarna ook in het trainersvak gerold en verschillende jeugd- en seniorenteams trainen gegeven. Nadat onze zoons Bas en Thijs lid van DVO zijn geworden (zelfde paplepel dus) ben ik hun teams gaan begeleiden. Daarnaast me bezig gaan houden met het beheer van de DVO-website. En speel ik inmiddels al enkele jaren in een laag seniorenteam, met wisselend resultaat maar altijd een goede derde helft.

Mooiste plekje van Bennekom is: het Bart van Elstplantsoen in de lente als de bomen vol bloesem zitten. Al heeft het Bennekomse Bos ook meerdere mooie plekjes.

Dit wil ik graag meegeven aan de gemeenteleden: kijk om je heen met Geloof, Hoop en Liefde. In welke vorm en verhouding dan ook.

Ik draag het (estafette)stokje over aan: Piet Burgsteijn