Hessel Keegstra

Om bij het jaarthema ‘Deel je leven’ aan te sluiten, kunt u om de paar weken een interview met een kerklid lezen. Daarin zal hij of zij ingaan op (geloofs)vragen. Zo hopen we de samenhang binnen de gemeente te bevorderen. Deze week is het de beurt aan: Hessel Keegstra

Leeftijd: 68 jaar

Lid van de Brinkstraatkerk sinds 1990

Ik zit in de Brinkstraatkerk omdat ik in 1990 door de kerkenraad werd beroepen als predikant voor wijk Noord. Nu ik emeritus ben voel ik mij nog steeds thuis in onze gemeente.

Dit is voor mij de kern van het christelijk geloof: Ik zou zeggen: je als mens volledig aanvaard weten en zó met je plussen en je minnen ( wel wérkend aan je minnen!) je opgenomen weten als meewerkend aan Gods heilzame plannen voor de wereld en de mensen.

Mijn favoriete bijbeltekst is: Ik heb er niet één speciale. Al denk ik nu vooral aan de beide teksten die ik in mijn afscheidsdienst ‘bepreekte’ Micha 6:8: ‘Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de HEER van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God. En Filippenzen 2. Eigenlijk dat hele lied waarin Paulus zegt dat onder ons de gezindheid van Christus moet heersen die zichzelf niet te min achtte om onder ons te komen en ons bestaan te delen en ons zó mee te nemen naar Gods hernieuwde schepping. Vanwege dit laatste kan ik met vertrouwen en hoop werken aan het eerste.

Dit is wat de kerk voor mij betekent: Het samen zijn met anderen die in hun leven dezelfde weg kiezen. Ik beleef dat in de vieringen, vooral in het zíngen. De lófzang zingen. Ik mis dat in de corona tijd. En natuurlijk ook in de wóórden, in het onderlinge contact. Dat alles samen heb ik nodig om mijn geloof levend te houden. Bewondering heb ik voor alle mensen en voor onze voorgangers die met veel creativiteit vorm geven aan ons gemeente-zijn in deze bijzondere tijd.

In mijn vrije tijd houd ik me graag bezig met naast lezen, de tuin, wandelen fietsen, kamperen, af en toe een reisje, pianoles, biljarten, zingen, de kleinkinderen! En ook ga ik nog graag voor in kerkdiensten. Voornamelijk in plaatsen in de omgeving en in het ziekenhuis.

Mooiste plekje van Bennekom is: Dan kies ik geloof ik voor het Bennekomse heitje aan de oostkant van ons dorp. Vroeger – toen we nog aan die kant woonden – kwamen we daar regelmatig met onze hond.

Dit wil ik graag meegeven aan de gemeenteleden: Ik hoop dat we samen inspiratie en moed blijven op doen vanuit het evangelie. Dat we ons inzetten om een levende en aanstekelijke gemeente van de Heer te zijn. Ons niks aantrekken van de zogeheten secularisatie ( waarmee ik bedoel: je daar niet door laten ontmoedigen ) en zó leven met moed en hoop en uitzicht.

Ruimte voor overige opmerkingen: Nu heb ik genoeg ‘gepreekt’. Ik wens u alle goeds!

Ik draag het (estafette)stokje over aan: Johan te Winkel