Gerard Sipkema

Om bij het jaarthema ‘Deel je leven’ aan te sluiten, kunt u om de paar weken een interview met een kerklid lezen. Daarin zal hij of zij ingaan op (geloofs)vragen. Zo hopen we de samenhang binnen de gemeente te bevorderen. Deze week is het de beurt aan Gerard Sipkema (73 jaar).

Lid van de Brinkstraatkerk sinds 1980

Ik zit in de Brinkstraatkerk omdat ik me hier meer voelde passen dan in de plaatselijke afdeling van het kerkgenootschap waar ik lid van was toen ik hier kwam wonen in 1979.

Dit is voor mij de kern van het christelijk geloof: we aanbidden een unieke God die zich (deels) laat kennen door Jezus. In liefde. Direct zien mocht zelfs Mozes Hem niet. Wij ook niet. Deze God hanteert geen bars gebod tot rituele aanbidding en allerlei plichten – Hij laat ook vaak Zijn macht niet gelden, al smeken we Hem er om. Onze lijstjes zijn niet de Zijne. Helaas, vinden we vaak. Het mooie in ons geloof vind ik dus dat het vele wereldse waarden omkeert in hun tegendeel en een revolutionaire kracht is dwars tegen alle gedoe hier op aarde in.

Mijn favoriete bijbeltekst is: ‘…want nu nog zien wij als in een donkere spiegel, in raadselen, maar straks zien wij van aangezicht tot aangezicht’ (1 Cor.13:12). Ons geloof is geen rijtje vragen en antwoorden. De bijbel spreekt in beelden. Geen idee hoe ik later God mag beleven of meemaken, maar ik ben heel benieuwd. Intussen proberen we met vallen en opstaan te leven naar Jezus’ voorbeeld, en ons falen wordt ons, als we daarom vragen, vergeven – hoe mooi kan het zijn…….

Dit is wat de kerk voor mij betekent: er is een instituut nodig dat het gezang de eeuwen door draagt. Het heeft ontzettend veel vertakkingen, en nam vaak de verkeerde afslag. En nog, want ze wordt gedragen door feilbare mensen. De Brinkstraatkerk is daar een heel klein filiaaltje van, en doet bewonderenswaardig zijn best.

In mijn vrije tijd houd ik me graag bezig met ja, lezen dus – ook de krant. En met wandelen en fietsen, een paar ouderen bezoeken namens de kerk, secretariaat van een stichting met een CO2-compensatiebos, tuinwerk. Ook heb ik nog (op afstand) bezigheden in Rotterdam, waar ik ooit vandaan kwam.

Mooiste plekje van Bennekom is: het Binnenveld, vooral de Grift. Maar omdat Harry Haverkamp al zei dat dit eigenlijk Utrecht is, kan ik ook noemen: de Selterskampweg en omstreken – al woon ik daar helaas niet. En onze achtertuin!

Dit wil ik graag meegeven aan de gemeenteleden: Jezus’ discipelen verlieten Hem toen de dood naderde. Wat zouden wij doen? Denk eens aan het lichtend voorbeeld van die Nigeriaanse kostschoolmeisjes, ontvoerd door Boko Haram, die zeiden zich liever te laten doden dan een Boko Haram-strijder te trouwen en moslima te worden. Het ontroerde me enorm. Nachtenlang zongen ze als groep christelijke hymnen – de meesten kwamen (via een deal) later vrij. Maar lang niet allemaal. Bid voor medechristenen in verdrukking en blijf de instanties steunen die toegang hebben tot die gebieden en die hen helpen!

Ruimte voor overige opmerkingen: ik vind het geweldig hoe de kerken, ook de onze, inspringen op de coronacrisis, met van alles online etc. Hoe lenig kan een instituut zijn mits er bezielde leden deel van uitmaken……

Ik draag het (estafette)stokje over aan: Hessel Keegstra.