Anne van Rheede – de Weerd

Om bij het jaarthema ‘Deel je leven’ aan te sluiten, kunt u om de paar weken een interview met een kerklid lezen. Daarin zal hij of zij ingaan op (geloofs)vragen. Zo hopen we de samenhang binnen de gemeente te bevorderen. Deze week is het de beurt aan: Anne van Rheede-de Weerd

Leeftijd: 59 jaar, nog maar nèt, dus ik moet nog even wennen 😉

Lid van de Brinkstraatkerk sinds ik indertijd met mijn ouders en zusjes vanuit Doesburg naar Bennekom verhuisde. Begin 1973 was dat. Tussendoor heb ik, vanwege studie en verhuizingen, zoals dat dan in een mensenleven gaan kan, ook nog een periode ‘gekerkt’ in Den Haag-Loosduinen en bij “De Akker” in Ede, en sinds 1991, toen inmiddels met mijn eigen gezin, ben ik weer “terug op ’t Honk”. Vertrouwd en als vanouds.

Ik zit in de Brinkstraatkerk omdat eerlijk gezegd, vanwege dat “vertrouwd en als vanouds” vooral. Er lagen al veel voetstappen, ik was indertijd, naar voorbeeld van mijn ouders, o.a. betrokken bij de jeugdclubs, eerst als deelnemer, later ook als clubleidster, ik heb hier belijdenis gedaan, en heel veel mooie andere dingen meegemaakt, eigenlijk allemaal goede herinneringen. Voor mij lag er dus al een stevige bodem van plezierige ervaringen van “samen”, van “verbinding en verbonden zijn” met elkaar, met anderen. Het was daardoor niet meer dan logisch om mij weer bij de Brinkstraatkerk aan te sluiten.

Dit is voor mij de kern van het christelijk geloof: Als ik probeer te beschrijven wat het geloof voor mij inhoudt dan laat zich dat het beste vangen in de woorden van het Onze Vader. Maar dan vanuit het Aramees vertaald. Eeuwige, Oorsprong, God… Er zijn vele benamingen voor de Aanwezigheid die ik dagelijks ervaar. Ik geloof niet in dogma’s, niet in strakke door mensen bedachte regels, maar ik kan wel volledig opgaan in, met de woorden uit dat Oud-Aramese gebed, de “Bron van zijn” die ik ontmoet in dat wat mij ontroert. Bijvoorbeeld als ik voel dat ik mensen raak met mijn stem of met mijn woorden, of zelf geraakt word door muziek, een bijzondere ontmoeting, een kerkdienst, een mooi gesprek, een kippenvelmoment tijdens de trainingen die ik geef, ineens een prachtig inzicht, de grote emoties die mij soms overvallen als ik kijk naar onze prachtige kleinkinderen, de innige dankbaarheid die ik voel voor alles wat mij in mijn leven ten deel is gevallen. Dus de kern? Geloof, Hoop, Liefde. Verwondering. Vertrouwen. Verbinding. Dankbaarheid.

Mijn favoriete bijbeltekst is: Ik moet bekennen dat ik nog steeds niet alle teksten uit de hele bijbel heb gelezen. Dus mijn favoriete bijbeltekst heb ik misschien nog niet gevonden. Maar ik kan wel steeds erg blij worden van een van de teksten uit onze trouwpreek. Het is een soort “reminder” voor mij, als ik mij soms te veel druk maak om wat er eventueel zou kunnen gaan gebeuren. Het gaat om de tekst uit Mattheüs 6: 25-34 met daarin onder andere: ….Kijk eens naar de bloemen in het veld, die staan daar te bloeien zonder zich druk te maken….. En dan bedenk ik weer: Ik hoef alleen maar te bloeien en er volledig te zíjn! Dat is míjn levensopdracht. Ik hoef mij niet eens af te vragen of er mee bezig te zijn of een ander misschien mooier of beter of hoger of prachtiger bloeit! (Dat doen de bloemen denk ik ook niet.) Ik hoef alleen maar met hart en ziel mijn eigen, zomaar gekregen, talenten te gebruiken, en mij, met alles wat ik in mij heb, ontwikkelen tot de allerbeste versie van mijzelf. Zodat ik daarmee of daardoor op mijn eigen manier een ‘zegen voor de wereld kan en mag zijn”. En, dat is een lopend proces, het is nooit af!

Dit is wat de kerk voor mij betekent: “De kerk” als instituut daar heb ik niet zo veel mee. “De Brinkstraatkerk” als gebouw, de sfeer, de atmosfeer, de ruimte, als plaats om te zijn, ik vind het er fijn en ook een heerlijke plek om te zingen. “De kerk” als gemeente: Ik heb inmiddels echt heimwee naar een volle kerk en het samen zijn, samen zingen, samen vieren, samen koffiedrinken achteraf, en elkaar ontmoeten!

In mijn vrije tijd houd ik me graag bezig met dus o.a. lezen, schrijven, (het uitbrengen van mijn bundel “Want jouw liefde blijft” smaakt naar meer) heel veel zingen, lekker breien, tv kijken, zwemmen, wandelen, samenzijn met ons hele gezin (Wát een feest zal het zijn als dat weer mag!), met onze familie, met vrienden/vriendinnen, creatieve dingen doen en maken, en reizen, zitten en stil zijn. Niet perse in deze volgorde. Laten we het zo zeggen, ik hoef mij niet te vervelen.

Mooiste plekje van Bennekom is: In deze zin hangt het begrip “mooiste plekje” voor mij ook samen met “fijn om te zijn”. Ik vind het heerlijk in het bos, ik wandel er graag, ik zit ook graag in onze eigen tuin. En zeker ook in de tuin van mijn ouders, die door mijn vader zorgvuldig werd onderhouden. In ieder hoekje is daar nog voelbaar dat hij er was. Dat vind ik mooi!

Dit wil ik graag meegeven aan de gemeenteleden: Hartelijk dank voor wat ieder van jullie, op je eigen manier en letterlijk en figuurlijk, meebrengt en teweegbrengt om deze gemeente, het gemeenteleven èn de vieringen vorm te geven. Mooi, wat mensen (kunnen) doen!

Ruimte voor overige opmerkingen: Wat een uitdaging om aan de hand van deze vragen mijn eigen binnenwereld onder de loep te nemen! Voel je vrij om over mijn antwoorden met mij in gesprek te gaan! Ik verheug mij er al op! 😉

Ik draag het (estafette)stokje over aan: Lia Bouter